Archive for 16 Ιουλίου, 2008
Ο πατέρας με τη μάνικα και το σπίτι κάρβουνο πάει τώρα η πρασινάδα, και το δάσος το πυκνό
Κι εσύ εμπρηστή βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό.
Καίει κι η μάνα τώρα μόνη, καιν τα δέντρα, τα πουλιά στην πατρίδα η νύχτα μέρα, όμορφη η πυρκαγιά
Κι έσυ εμπρηστή βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό
Μες στα σύρματα καμένα, σπίτια και αγροκτήματα πάντα ο ίδιος στόχος μένει, στάχτη μα και μπούρμπερη
Κι εσύ εμπρηστή βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό
Πρόσφατα σχόλια